آموزش مجازی یا الکترونیکی

موضوعی که خیلی وقته حوزه‌ی آی تی داره به اون می‌پردازه بحث آموزش به عنوان تولید یک محتوای ناب برای بهینه سازی سایت و یا اهداف دیگه‌س.
امروز تصمیم گرفتم مطلبی بنویسم من باب آموزش مجازی که اصولش چیه و تفاوت‌هاش با آموزش واقعی در چه چیزایی هست.

تفاوت‌ها و شباهت‌های آموزش حضوری و مجازی

تفاوت‌هایی که می‌تونیم برای آموزش مجازی و آموزش حضوری در نظر بگیریم یکیش قید مکان هست. شما توی آموزش مجازی نیاز به حضور فیزیکی در جای مشخص یا معین ندارید و هر جا که اینترنت بود و یک کامپیوتر (وحتی امروزه موبایل یا تبلت) به راحتی می‌تونید کانکت بشید به کلاس.
بعضی موارد آموزش مجازی به گونه‌ای برگزار میشه که شما می‌تونید در بازه‌ی خاصی از زمان به کلاس برید. مثلاً از ساعت 6 صبح تا 6 عصر می تونید 1 ساعت کلاستون رو برید.
از جمله تفاوت‌هاش می‌تونیم به مستند کار شدن آموزش مجازی نسبت به آموزش حضوری بدونیم. در آموزش حضوری بیشتر بحث حول صحبت‌های آموزش محور استاد یا آموزگاره که یکبار شنیده میشه و در خوشبینانه ترین حالت یکبار هم تکرار خواهد شد. ولی در آموزش مجازی امکان PlayBack گرفتن از  آموزش و تکرار محتوای آموزشی وجود داره و علاوه بر اون موارد اضافه تری هم برای مستند سازی و مشارکت کاربران وجود داره.
برگزاری یک سری موارد مثل امور کارگاهی در آموزش مجازی کار دشوار و سختیه و در بعضی مواقع نشدنی!
در یک مقایسه کوتاه می‌تونیم این موارد رو در سیستم سنتی و مجازی ببینیم:

سیستم آموزش مجازی برای دوره‌ها یا دروس تئوری مفیدتر و بهتر از آموزش سنتی هست ولی بعضی دروس عملی فقط در حالت سنتی قابل انجام هست. علاوه بر اون با توجه به خاصیت تکرار پذیری یک آموزش، راندمان آموزش و میزان فراگیری اون بالا میره.

 

باورهای غلط

اینکه تصور کنیم آموزش مجازی یعنی ساخت ویدئو سخت در اشتباهیم!
سعی آموزش مجازی در این بوده که سیستم آموزش رو بهبود ببخشه و محیط کلاس رو شبیه سازی کنه. این کار نباید به حذف امکانات پیشین آموزشی (مثل تعامل، بحث و گفتگو و ... ) ختم بشه.
سیستمی که الان در بیشتر سایت‌های آموزشی حاکمه انتشار ویدئوهای فصل بندی شده‌ای هست که کاربر به ازای پرداخت شهریه  یا رایگان می‌تونه دوره رو ببینه و فیلم‌هاش رو ببینه
سؤالی که وجود داره اینه که من به عنوان کاربر چطوری می‌تونم توی کلاس تعامل داشته باشم و با استاد، شاگردان و ... ارتباط برقرار کنم؟
سیستم‌هایی که در حال حاضر وجود دارند و به نام LMS از اون‌ها یاد میشه اکثر ویژگی‌های تعاملی در اون‌ها رعایت شده (مثل مودل، یا ایفرانت). بطوریکه کاربر می‌تونه با استاد، شاگردان ارتباط برقرار کنه، تکلیف انجام بده، آزمون بده، سرتیفیکت بگیره، در صورت مردودی تجدید دوره بشه، فصل‌های محدودی رو ببینه در هر هفته و ....

نتیجه گیری

آموزش مجازی می‌تونه در بعضی جاها به عنوان سیستمی مستقل کار آموزشی شما رو راه بندازه. ولی توصیه‌ی من اینه که از این سیستم به عنوان یک ویژگی در کنار آموزش سنتی برای بهبود کیفیت آموزشی استفاده بشه. در حال حاضر دانشگاه‌های تاپ دنیا از هر دو حالت آموزشی برای دانشگا‌هاشون استفاده میکنن و هیچ وقت آموزش سنتی رو کنار نخواهند گذاشت.

پیروز باشید