قبل از اینکه نظرم رو در مورد این موضوع بگم لازمه هست که به این نکته اشاره کنم که من جزو علاقه مندان به هر دو موضوع هستم و این مطلب هم حکم نظر شخصی من رو داره نه سورس یک مطلب.
هر دو مبحث برای من جذاب و دوست داشتنیه و می‌تونم بگم جزو تنها مواردیه که من در موردشون مطالعه می‌کنم 😀 (فاجعه‌ی علمی)
خُب! برسیم سر اصل مطلب.
در مورد سئو و بهینه سازی و همینطور یو ایکس مطالب زیادی نوشته شده. وقتی هر دوتاش با هم قاطی میشه یه جاهایی می‌بینیم که از رو همدیگه رد میشن. البته درستشم همینه‌ها. مطلبی که صد در صد یوایکس باشه قطعاً صد در صد سئو نیست و بالعکس. برای اینکه این موضوع رو بهتر بررسی کنیم میریم چند تا مثال میزنیم.
لینک‌های داخلی
قطعاً اگر سئو کار کرده باشید می‌دونید که ایجاد لینک داخلی با عنوان کلمه‌ی کلیدی مورد نظرتون چقدر تأثیر توی نتیجه‌ی جستجو داره. ولی توی یو ایکس نتیجه‌ی عکس میده و کاربر از اینکه داره به هایپرلینک‌های یکنواخت برمی‌خوره ناراحت میشه. کاربر انتظار داره توی هایپر لینک به یک جای درست یا سورس منتهی بشه که اگر سورس آدرس خود سایت باشه برای کاربر بی معنا ولی برای سئو معنا داره.
نگارش
گوگل در قوانین جدیدش به مطالبی که طولانی باشه امتیاز بیشتری میده ولی این موضوع بر خلاف یوایکس هست. عموماً زمان خواندن یه مطلب توی یوایکس ۶- ۹ دقیقه هست که برای سئو هم رنج زمانی تقریباً همین حدودا می‌چرخه. ولی موضوعی که توی سئو خیلی اهمییت داره قرار دادن مطلبتون توی تگ‌های H و یا تکرار کلمه‌ی کلیدیتون هست. در صورتی که یوایکس با نگارش این چنینی مشکل داره و تکرار رو از نظر خوانش رد می‌کنه. هرچند توی سئو استفاده‌ی بیش از حد و خارج از عرف هم
کی‌ورد استافینگ تلقی میشه.
عکس
یوایکس روی بصری‌جات و بطور کلی UI خیلی اهمیت میده و این اهمییت روی سئو هم هست. اگه بخواییم تقدم رو در نظر بگیریم، تو سئو حجم صفحه از موارد الزامی‌تر به نسبت تصویر به شمار میره. اگر قرار هست حجم و یا حتی تعداد تصویر بالا بره از اون‌طرف ویژگی اصلی رو جا می‌مونیم.
خلاصه ...
زیادی روی توی هرکدوم از این موارد باعث به خطر افتادن مورد مقابلش میشه. لازم نیست حتماً ۱۰۰ درصد سئو و یا ۱۰۰ درصد یوایکس رو رعایت کنید. کافیه به یک تناسب بین اون‌ها برسیم.
